2 - Tipje van de sluier

Wat ik dan ga publiceren?

Goede vraag! 

Om te beginnen, dat waar ik al mijn hele leven mee bezig ben...gedichten!

Als ik kijk naar alle gedichten die ik doorheen de jaren heb geschreven, dan zijn dat er wel heel wat. Ik denk dat ik mijn eerste gedicht schreef toen ik 10 jaar oud was, ter gelegenheid van de geboorte van mijn nichtje. Niet al mijn gedichten zijn natuurlijk goed, zelfs naar mijn eigen normen ;) Op sommige gedichten ben ik best trots, andere lees ik waarna ik met mijn ogen rol...Maar op zich ben ik best trots op de hoeveelheid aan gedichten die ik al geschreven heb.

En dus nam ik me een tijdje geleden voor om de gedichten die ik het beste vond, te bundelen en te kijken of ik daar iets mee kon doen. Toevallig is het eerste gedicht dat ik selecteerde, er eentje van 2000. Dus niet alleen is het een bundel die ik uitbreng in het jaar dat ik 40 word, ook zijn het gedichten uit een periode van exact 25 jaar!

Het eerste boek dat ik zal uitbrengen is dus een gedichtenbundel: 25 jaar aan gedichten die ik heb geschreven. De meesten zijn ontstaan vanuit de noodzaak om gevoelens te verwerken, mezelf beter te begrijpen, iets van me af te schrijven. Zo zag ik gedichten schrijven ook altijd. Heel af en toe was er eens een creatieve schrijfopdracht op school die me ook inspireerde, maar vaker schreef ik volledig vanuit mezelf.

De laatste jaren schrijf ik vaker vanuit een opdracht of een inspiratiebron buiten mezelf. Zo ben ik al een aantal jaren aan de slag met het Creatieve Dagboek. In het gelijknamige boek of de workshops die Sarah Timmermans daarrond geeft, komen vaak schrijfopdrachten aan bod, die mijn schrijversbrein prikkelen en waaruit dan uiteindelijk soms wel mooie gedichten ontstaan. 

Ook tijdens het wandelen ontdek ik regelmatig inspiratie. Een bepaald uitzicht, een geur, een kleur, een geluid, een dier dat ik op mijn pad tegenkom of gewoon een gedachte die tijdens het wandelen in me opkomt. Alles kan eigenlijk aanzetten tot schrijven. 

Zo krijg ik vaak complimenten over de teksten die ik op kaartjes soms neerpen. Als ik een kaartje stuur en de inspiratie vind, dan probeer ik daar een authentiek en zelfgeschreven tekstje op te plaatsen als bv. steun in een moeilijke tijd. Het onderwerp staat dan vast, maar de woorden komen in me op en vormen gaandeweg een tekst op papier. 

En soms komt inspiratie uit onverwachte hoek. Ik luister graag en veel naar podcasts (educatief en ontspannend), waaronder ook de Nerdland-podcast van onder meer Lieven Scheire. In het maandoverzicht van Januari 2025 werd een titel van een wetenschappelijk artikel genoemd dat wel mooi klonk en Lieven spoorde de luisteraars aan om er een kwatrijn rond te schrijven, omdat het zich er zo mooi toe leende. Ik hoorde het voorstel en was heel enthousiast gaan schrijven. Hoe leuk: twee werelden die samen kwamen! Mijn nerd-hartje kon haar geluk niet op!!! 

Ik stuurde het gedicht in, zonder enige verwachting, gewoon puur uit enthousiasme, blij dat ik was uitgedaagd om iets te schrijven...Groot was dan ook mijn verbazing toen ik bij het beluisteren van het volgende maandoverzicht plots mijn gedicht én mijn naam hoorde! Mijn kwatrijn werd samen met nog 2 andere voorgelezen in de podcast. Ik was supertrots, maar dan wel stiekem, want trots zijn, dat is moeilijk voor mij. 

Ik kan moeilijk stilstaan bij wat ik heb bereikt, ik kan moeilijk trots zijn op wat ik heb gedaan, doorstaan, bereikt, volbracht, geprobeerd. Trots gaat voor mij gepaard met blinde arrogantie, je beter voelen dan iemand anders en daar heb ik een gloedhekel aan. Daar hou ik niet van bij anderen, maar zo wil ik zelf zeker ook niet zijn! Dus het is moeilijk om trots te zijn, of toch openlijk. Stiekem en alleen kan ik even genieten van een momentje zoals je gedicht voorgelezen horen op één van je favoriete podcasts, maar publiekelijk...

Maar ik werk eraan. Ik leer om stap voor stap "trots" te kunnen zijn. Mijn therapeut zei dat ze het woord "trots" telkens zou blijven terughalen in onze gesprekken wanneer het zich ertoe leent omdat ze niet wilt dat ik mij de positieve kant ervan laat afnemen, gewoon op basis van de negatieve ervaringen ermee. En dat er ook zoiets bestaat als "integer trots" zijn. Dus bij deze probeer ik openlijk en integer trots te zijn op mijn vermelding in Nerdland.

Om af te sluiten deel ik nog even dat kwatrijn, dat ook in de dichtbundel zal staan:

Motten horen planten wenen.
Tranen vallen op de grond.
De toon gezet, de sfeer verdwenen.
Verandering van koers, terstond.

Tot de volgende tip van de sluier!