13 - Kunnen of doen?

Er merkte iemand op dat ze het niet zou kunnen, poëzie schrijven. Het was naar aanleiding van mijn boek waar ze had in gebladerd en verwonderd was over de "kunst van het schrijven".

Het is natuurlijk een mooi compliment, maar het maakt me ook ongemakkelijk, al besef ik nu ineens pas waarom. Het is niet gewoon omdat het moeilijk voor me is om trots te zijn op mijn kunnen. Het is omdat ik schrijven niet als 'kunnen' ervaar. Schrijven is voor mij zoals ademen, iets wat ik gewoon 'doe', niet iets wat ik 'kan'. Ik 'kan' zwemmen, lezen, bepaalde talen spreken etc. maar schrijven, dat heb ik niet echt geleerd, dat is gewoon iets wat ik doe. 

Voor mij is het dan ook raar als ik zo'n opmerking krijg, want ik heb de neiging om te willen uitleggen hoe je dingen kan doen, maar met schrijven kan ik dat niet. Ik kan niet uitleggen hoe je daaraan begint want dat weet ik zelf niet. Natuurlijk zijn sommige schrijfsels heel bewust tot stand gekomen, maar de meesten zitten gewoon in mijn hoofd, met een bepaalde verwoording. 

De dichtbundel samenstellen was een hele reis doorheen mijn gedichten, maar ik besefte dat ik ze niet op één plaats had verzameld. Er stonden gedichten in dagboeken (heel oude en meer recente), maar ook in nota's op mijn gsm, in agenda's of op losse velletjes papier. En wie mij kent, weet dat ik hou van systemen en organisatie. Ik had nood aan een duidelijk systeem, een plaats om alle schrijfsels te verzamelen. Ik heb me dus nu beziggehouden om ze op te zoeken en te verzamelen in OneNote (dat er binnenkort mee stopt, maar bon, dat zijn zorgen voor later!). Waarschijnlijk ben ik er nog een heel aantal kwijt geraakt door de jaren heen, omdat ze niet centraal werden verzameld of omdat ik ze op een kaartje schreef en weggaf, zonder een kopie voor mezelf te houden. 

Als tiener verzamelde ik ze wel, op papier, in mijn Get Ready!-dagboek 😏Dat was mijn schatkamer vol gedichten. Maar nadien was het dus niet meer zo overzichtelijk.

Ik heb alles wat ik vinden kon, verzameld en kwam tot de conclusie dat ik ongeveer...

346 gedichten heb geschreven sinds 1996. Gemiddeld dus 1 gedicht per maand sinds 1996.

Ik verschiet zelf van de hoeveelheid! En daarnaast heb ik nog heel wat andere type schrijfsels over de jaren heen verzameld...er is veel inkt gevloeid in mijn kamer/bureau, laat dat duidelijk zijn!😊 

Waarom zeg ik ongeveer? Omdat er ook nog heel wat zinnetjes zijn, losse ideetjes of halve gedichten die nog wat meer afwerking of aanvulling vereisen...en dat komt nog wel. Het is fijn om ze verzameld te zien en het maakt me echt trots en blij. Meer en meer voel ik dat deze identiteit me echt past als een op maat gemaakte jas, die identiteit van schrijver, van dichter. Ik draag hem met trots en kijk tevreden naar mijn spiegelbeeld...

Verder deel ik nog even de aankomst van de eerste proefdruk van boek 2...met een sneak peek van de cover en een stukje van de titel 👏

Tot snel!