19 - In de kijker of in de schaduw

Ik heb het al 's gezegd en het is (nog) niet verbeterd: ik ben heel slecht in zelfpromo, of zelfs maar networking. 

Het voorbije weekend was er een boekenbeurs voor indie-schrijvers. Indie? Ja, klopt, dat staat voor 'independent', schrijvers die dus niet via een gewone uitgeverij gaan om hun boeken te publiceren, zoals ik dus. Op zich ben ik heel blij met dat concept, want op grote boekenbeurzen staan vooral de grote uitgeverijen en al die kleine spelers, al die auteurs die heel hard werken om hun boeken te verkopen via een alternatieve weg, die komen niet aan bod. 

Het was de eerste editie en eigenlijk waren er best veel auteurs te vinden op de beurs. Maar meteen voelde ik me ongemakkelijk. Niet alleen ben ik niet goed in zelfpromo, ik vind het ook heel lastig als mensen me aanspreken bv. in een winkel. Ik wil rustig de producten bekijken en zelf beslissen wat ik al dan niet koop. Als iemand me aanspreekt om producten aan te prijzen, dan voelt het meteen heel dwingend en voel ik me slecht als ik dan beslis om niets te kopen. Dat resulteert meestal in het negeren van dat soort winkels, of er net binnengaan wanneer het superdruk is, zodat ze mij met rust laten. 

Op deze boekenbeurs zaten dus allemaal schrijvers met hun boeken. Sommigen zaten er gewoon en spraken je niet aan, maakten geen oogcontact, anderen waren assertiever. En ik begrijp het uiteraard, je wil je boek verkopen, je wil je kans grijpen. Maar het maakte me zo ongemakkelijk, het zorgde voor een echte stressreactie, de vluchtreactie om precies te zijn. 

Ik was misschien van plan geweest om iemand aan te spreken, te vragen hoe je daar als auteur bij terecht kwam etc., maar het lukte niet. Ik wilde alleen maar weg. Ik wilde niet aan elke tafel over elk boek horen om dan mogelijk te zeggen dat ik toch niet zou kopen, ik wilde die teleurstelling niet op mijn geweten hebben. Dus negeerde ik de meeste auteurs, heel onsympathiek van me, maar het ging niet anders. Ik heb 2 boeken gekocht en één van de auteurs van wie ik een boek kocht, zat er ook gewoon, leek ook niet erg op zijn gemak. Hij sprak me niet aan, maande me niet aan om te kopen, gaf pas uitleg over de andere boeken op de tafel wanneer ik al een boek aan het bekijken was. Ik vermoed dat ik ook zo'n auteur zou zijn, als ik ooit op zo'n beurs zou zitten. Ik zou mensen niet aanspreken of aanklampen, dat zit niet in mijn natuur. 

Het is gek, ik wist dat ik niet goed zou zijn in promo, ik ging ervan uit dat de boeken die ik schrijf, zichzelf zouden verkopen en als dat niet zo zou zijn, dan is dat ook prima. Ik vind het fijn dat de boeken mensen raken, maar zelf in de spotlight staan, dat is toch iets heel anders. En hoewel ik dat wist van mezelf, was ik toch teleurgesteld in hoe snel ik daar weg wilde. Misschien was ik zelfs boos op mezelf, zoiets van 'komaan, verman u en spreek gewoon iemand aan'. Maar voor de zoveelste keer bleek: elk vogeltje zingt zoals het gebekt is. Ik kan niet veranderen wie ik ben. Of toch niet helemaal. Ik kan proberen om te groeien, om buiten mijn comfortzone te stappen (en dat doe ik al, op andere manieren), maar ik zal nooit de aanklampende extravert zijn die de grote promocampagne voert voor zichzelf. Dat is misschien teleurstellend, maar aan de andere kant: ik heb ook een boek gekocht van de stille auteur, die niet aanklampend was, die zijn boeken voor zich liet spreken. Dus het geeft ook hoop: misschien is er wel voor elk soort auteur een plekje in de boekenwereld en op boekenbeurzen weggelegd...

Het was weer een ervaring, een confrontatie, iets dat ik meeneem...en wie weet lukt het me later wel om mensen aan te spreken, om promo te maken. Stap voor stap, met mildheid voor mezelf. 

P.S. De boekenbeurs was Boekado, te Herselt, die hopelijk ook volgend jaar weer wordt georganiseerd (en hopelijk nog zal groeien) want indie-schrijvers verdienen hun plek. Er was heel wat interessants in allerlei genres te vinden. Dus zeker een aanrader! Voor meer info: https://www.boekadobeurs.be/index.php